Arjantin, Belçika, Yunanistan ve Portekiz gibi ülkelerde hükümetlerin "çalışma reformu" adı altında işçi haklarını kısıtlayan neoliberal politikalara hız vermesi, işçi sınıfının direnişini artırıyor. Bu reformlar genellikle çalışma saatlerinin uzatılması, toplu sözleşme haklarının zayıflatılması ve maaşların enflasyon yerine verimliliğe endekslenmesi gibi değişiklikleri içeriyor.
Arjantin'de Ulusal Güvenlik Bakanı Patricia Bullrich'in sendika liderlerine yönelik soruşturmaları ve Başkan Javier Milei'nin "taş devri" olarak nitelendirilen reform planları büyük tepki topluyor. Sendikalar, bu reformların işverenlere fayda sağlayacağını ve işçi haklarını geriye götüreceğini savunarak iptal edilmesi için mücadele ediyor.
Yunanistan'da Başbakan Kiryakos Miçotakis hükümetinin günlük çalışma süresini 13 saate kadar çıkaran reformu, ülke çapında milyonlarca çalışanın katıldığı grevlerle protesto edildi. Belçika'da ise hükümetin kemer sıkma politikalarına ve emeklilik ile işsizlik maaşlarındaki kesintilere karşı büyük sendikalar üç günlük bir grev hazırlığında.
Sendikalar, sosyal harcamalar yerine servet vergisi gibi alternatif çözümler talep ediyor. Portekiz'de ise ülkenin en büyük iki sendika konfederasyonu, işgücü piyasası reformuna karşı 10 yıl sonra ilk kez ortak bir genel greve hazırlanıyor.
Bu grev kararı, sol partilerin de desteğini alarak işçi haklarını savunma mücadelesinin bir parçası olarak görülüyor.
